இரு - Iru
adj. (from இரண்டு used before a consonant) two, double, both, இரட் டிப்பான; 2. great, spacious, vast, இருநிலம், spacious earth; 3. black, கரிய.
இருகாலும், both the feet; 2. twice. இருதலைக்கொள்ளி, a brand burning on both ends. இருதலைக்கொள்ளி யெறும்புபோலாக, to be like an ant betwixt two fires. இருதாரைக் கத்தி, a two-edged sword or knife. இருதிணை, (gram), the two classes of nouns. இருதிறத்தார், both parties. இருநிறம், two colours, a double colour. இருநினைவாயிருக்க, to be double-minded, fluctuate, waver. இருநூறு, two hundred. இருபது, twenty. இருபிறப்பாளர், the twice-bora - the Brahmins, Kshatriyas and Vaisyas. இருமடங்கு, two-fold. இருமரபு, the two ancestral lines (paternal and maternal). இருமனம், hesitancy, irresolution, double-dealing. இருமை, duality, the two births, the present and future life. இருவர், two persons. அவர்கள் இருவரும், both of them.
நெருப்பு - Neruppu
s. fire, தீ; 2. (fig.) great grief, rage etc.
வெயில் நெருப்பாய் எரிக்கிறது, the sun shines fiery hot. காய்ச்சல் நெருப்பாய் அடிக்கிறது, the fever rages like fire. பெருநெருப்புக்கீரமில்லை, a great fire is not put out by a little moisture. நெருப்பணைத்துவைக்க, to put out the fire, to keep the fire from going out. நெருப்பணைந்துபோகிறது, the fire goes out. நெருப்பன், நெருப்பாயிருக்கிறவன், an angry, hot-tempered, hasty man. நெருப்பிட, to set on fire. நெருப்புக்கட்டை, a large fire-brand. நெருப்புக்கண்ணன், a malicious man; an envious man; a man with blighting eyes. நெருப்புக்காடு, conflagration. நெருப்புக்கொள்ளி, a fire-brand. நெருப்புத்தணல், live coals. நெருப்புப்பற்ற, -ப்பிடிக்க, to catch fire. நெருப்புப் பற்றவைக்க, -மூளவைக்க, -- மூட்ட, -வளர்க்க, -க்கொளுத்த, to kindle a fire. நெருப்புமூள, to be kindled as fire, to rage as fire. நெருப்புவிழுங்குகோழி, -ங்கோழி, an ostrich; 2. a turkey-cock, from its red throat. நெருப்பு விழ, to be destroyed by unjust means or by drought and famine; 2. to fall as sparks from a grind-stone; 3. to be disheartened or discomfited; 4. to be consumed by fire as from heaven (a curse). நெருப்புவீச, to throw about fire; 2. (fig.) to be hasty in a new affair.
இரை - Irai
s. food, prey, a bait for fish etc, உணவு; 2. sound, roar as of a current of water, ஒலி; 3. intestinal worm; நாக்குப்பூச்சி.
அக்கினிக்கு இரையாக்க, to destroy by fire. இரைகொடுக்க, -போட, to feed cattle, fowls etc. இரைகொள்ளி, the craw or crop of birds; 2. a glutton. இரைக்குடல், இரைப்பை, stomach. இரைமீட்க, to chew the cud, அசை போட. இரையாக, to become a prey to, to be devoured. இரையெடுக்க, to pick up food to chew the cud.
From Digital DictionariesMore
