உண்டாகு -
v. i. (for conjugation see ஆ, --ஆகு), be, begin to exist, come into existence, be made, grow, become.
உண்டாயிருக்க, to exist; 2. (with dat.) to belong to, to have. பிள்ளை உண்டாயிருக்கிறாள், she is pregnant. உண்டானது, what is really the fact. உண்டானபோது கோடானுகோடி உற முறையார், in time of prosperity many will flock round. உண்டானவன், a wealthy man.
கந்தல் -
s. rags, கந்தை; 2. shameful vicious life, கேடு; 3. a profligate fellow, கெட்டவன்; 4. fault, blemish due to ignorance, அஞ்ஞானத்தால் உண்டான குற்றம்.
கந்தலாய்த்திரிய, to live a profligate and debauched life. கந்தல்கூளம், confusion, disorder.
