ஊமை - Oomai
s. dumbness, muteness, மூகம்; 2. a dumb person, மூகன்; 3. a mongoose, கீரி; 4. an ancient war-drum, ஒரு வாத்தியம்.
ஊமை கண்ட கனாப்போல, like the dream of a dumb person. ஊமைக்காயம், internal injury from blows (without wound on the skin) (not revealable). ஊமைக்கட்டி, a blind boil; colloquially, mumps. ஊமைத்தனம், dumbness. ஊமைத் தேங்காய், a cocoanut whose water does not sound when shaken. ஊமையன், ஊமன் (fem. ஊமச்சி, ஊமைச்சி) a dumb person. ஊமை யெழுத்து, a consonant, being mute; 2. the mystic syllable "Om".
முகம் - Mugam
s. dumbness, மௌனம்; 2. a dumb person, ஊமையன்.
மூகை, a dumb person. மூகை யெழுத்து, a mute letter.
மூங்கர் - mungkar
மூங்கையர், s. dumb persons, ஊமையர்.
From Digital DictionariesMore
