ஒட்டு - Ottu
s. & v. n. patch; 2. union, friendship; 3. smallness, narrowness; 4. emulation, rivalry, இகலாட்டம்; 5. bark of a tree; 6. graft; 7. favourable opportunity, நற்சமயம்; 8. raising the bid, as in auction, விலைகூட்டுதல்; 9. border, edge, ஓரம்; 1. attachment, affection, love அபிமானம், பிரியம்; 11. division, vow, சபதம்.
ஒட்டுக்காய்ச்சல், a low lingering fever, contagious fever. ஒட்டுக்குஞ்சு, a small white louse; a very young bird. ஒட்டுக்குடி, a family or person dwelling with another is the same house. ஒட்டுக்கேட்க, (ஒற்றுக்கேட்க) to eavesdrop, to overhear. ஒட்டுத் திண்ணை, a narrow pyal. ஒட்டுத்தையல், mending, patching. ஒட்டு நிற்க, to lurk, to overhear. ஒட்டுப்பற்று, ஒட்டுரிமை, distant relationship. ஒட்டுப்பற்றில்லாமல் போயிற்று, all friendship or relationship has ceased. ஒட்டுப்பார்க்க, to observe slyly; to peep, to overhear. ஒட்டுப்புல், a grass full of little clots. ஒட்டுப்போட, to patch up, to stick on. ஒட்டுமா, grafted mango. ஒட்டுவிட்டுப் போக, to become disjoined or disjointed. ஓரொட்டு, adv. altogether, by the lump, on an average. ஓரொட்டுக்கு வாங்க, to buy commodities by wholesale.
ஓரம் - Ooram
s. extremity, margin, edge, side, the border of anything; விளிம்பு; 2. shore, strand, கரை; 3. partiality in speaking etc. பட்சவாதம்; 4. pudenda muliebre, பெண்குறி.
வழக்கோரஞ் சொல்ல, to pass partial judgment. ஓரக்கண், squint eye. ஓரக்கண்ணன், a squint-eyed person; a partial man. ஓரம் பேச, to speak partially. ஓரவஞ்சனை பண்ண, to act with partiality. ஆற்றோரம், the river-side, the bank of a river. கடலோரம், the sea-side, sea-shore; sea-coast. ஓரவாரம், partiality, favour, பட்ச பாதம்.
கரை - Karai
s. border, boundary,
எல்லை; 2. bank, sea-shore, river-side,
ஓரம்; 3. border of a field,
வரப்பு; 4. border of a cloth,
விளிம்பு; 5. end,
முடிவு; 6. side, proximity, usually in compounds as in
வழிக்கரை,
அடுப்பங்கரை,
பக்கம்; 7. place,
இடம்.
கரை கடக்க, to overflow. கரைகாணாப் பேரொளி, the infinitely great light, God. கரைக்கட்டுப் பட்டாடை, silk cloths for women with coloured borders. கரைக் காற்று, land breeze; wind blowing from the land or along the sea-shore. கரைதுறை, landing place, sea-coast; the end. கரை பிடிக்க, to sight land, to come into a port. கரைபுரள, to overflow as a river. கரைபோட, to make a bank to a pond etc.; to divide fields by borders. கரைப்பட, to get to shore. கரைப்பட்ட கப்பல், a ship that is come into the roads. அக்கரைப்பட, to reach the opposite side of the river. கரைப்படுத்த, to convey to the shore. கரைப்போக்கு, the sea-coast; any thing base or inferior. கரைப்போக்குக் கல், a bastard gem, a stone of a low kind. கரைப்போக்கு மனுஷன், one of a low tribe. கரையார், boat people; those that live on the coast; a caste of fishermen. கரையிறங்க, to disembark; land (descending from a vessel). கரையேற, to land or get ashore (ascending from the water); to obtain salvation, to be saved. கரையேற்ற, to save. கரையேற்றம், salvation. கரையோரமாய், along the shore, river-side, border. கரைவலை, a drag-net, a draw-net. கரைவழி, the road along the shore. கரைவழித் தீர்வை, land customs. அடுப்பங்கரை, the front of the hearth, kitchen. செய்கரை, a balk or small causeway in a cornfield.
From Digital DictionariesMore
