கங்கு -
s. a limit, border,
எல்லை; 2. a bank, ridge,
வரம்பு; 3. a kite,
பருந்து; 4. the bottom of a palmyra leaf stem attached to the tree; 5. dam,
anicut; 6. cinder, glowing coal; 7. shred, துண்டு.
துணி கங்குகங்காய்க் கிழிந்தது, the colth is torn in shreds. கங்கு கரையில்லாத சனம், an immense crowd, countless host. கங்கு கரையில்லாத பேச்சு, unrestrained, unlimited talk. கங்கு மட்டை, the bottom of a palmyra leaf stalk embracing the tree.
குப்புறு - kuppuru
IV. v. i. fall prostrate on the face and front of the body; fall headlong; v. t. cross, traverse, கட.
பிள்ளை குப்புற்றுக்கொள்ளுகிறது, the child lies with face downwards. குப்புறத்தள்ள, to throw a person down on the face. குப்புறப்படுக்க, --க்கிடக்க, to lie or sleep on the face. குப்புறப்பிடிக்க, to hold (an infant) with the face downwards. குப்புற, (முகங்குப்புற) விழ, to fall flat on the face, to trip and fall forward.
நள் - nal
நள்ளு, s. the middle, நடு; 2. noon, மத்தியானம்; 3. the 22nd lunar asterism, திருவோணம்; 4. a particle of intensity with words signifying darkness used in poetry as in நள் ளிருள், thick darkness, நள்ளென் கங்குல், deep night, intense darkness.
From Digital Dictionaries
