துறை - Thurai
s. a harbour, a sea-port; 2. a ford in a river, a ferry, the place to go down into the tank, a ghaut; 3. way, path, வழி; 4. a frequented place, a rendezvous; 5. a branch of science; 6. any theme in love poetry, 7. a resource, a resort, a place of refuge, ஒதுங்குமிடம்.
துறையிலிருக்கிற கப்பல், a ship in the roadstead. துறைகாட்ட, to show a method. துறைகாண, to find a haven or harbour; 2. to find a way or means to do a thing. துறைகாரர், agents, accountants and other servants of a temple. துறைத்தோணி, a ferry boat. துறை நியாயம், laws of love poetry. துறைபிடிக்க, to touch at a port; to gain the haven. துறைபோ, to leave a port. துறைபோக, to acquire a thorough knowledge of a science. துறைப்பேச்சு, vernacular or vulgar language. துறைமாற, to mistake the proper course. துறைமுகம், a roadstead, the entrance to a port. துறைவல்லோர், the learned.
சண்டை - Sanndai
s. a quarrel; 2. a fight or battle, போர்.
சண்டைகொடுக்க, to fight the enemy. சண்டைக் கணிவகுக்க, to set an army in array to fight. சண்டைக் கப்பல், a war-ship, a privateer, a man of war. சண்டைக் கழைக்க, சண்டைக் கிழுக்க, --தொடுக்க, to challenge one to fight. சண்டைக்கு நிற்க, to stand ready to fight, to seek a quarrel. சண்டைபட, to fall out with one. சண்டைபிடிக்க, to quarrel or to fight, சண்டைபிடிக்க, --போட. சண்டை மூட்ட, to raise quarrels to excite to battle. சண்டை மூளுகிறது, quarrels arise. சண்டையாய்க் கிடக்க, to be imbroiled in war or in quarrel.
கரை - Karai
s. border, boundary,
எல்லை; 2. bank, sea-shore, river-side,
ஓரம்; 3. border of a field,
வரப்பு; 4. border of a cloth,
விளிம்பு; 5. end,
முடிவு; 6. side, proximity, usually in compounds as in
வழிக்கரை,
அடுப்பங்கரை,
பக்கம்; 7. place,
இடம்.
கரை கடக்க, to overflow. கரைகாணாப் பேரொளி, the infinitely great light, God. கரைக்கட்டுப் பட்டாடை, silk cloths for women with coloured borders. கரைக் காற்று, land breeze; wind blowing from the land or along the sea-shore. கரைதுறை, landing place, sea-coast; the end. கரை பிடிக்க, to sight land, to come into a port. கரைபுரள, to overflow as a river. கரைபோட, to make a bank to a pond etc.; to divide fields by borders. கரைப்பட, to get to shore. கரைப்பட்ட கப்பல், a ship that is come into the roads. அக்கரைப்பட, to reach the opposite side of the river. கரைப்படுத்த, to convey to the shore. கரைப்போக்கு, the sea-coast; any thing base or inferior. கரைப்போக்குக் கல், a bastard gem, a stone of a low kind. கரைப்போக்கு மனுஷன், one of a low tribe. கரையார், boat people; those that live on the coast; a caste of fishermen. கரையிறங்க, to disembark; land (descending from a vessel). கரையேற, to land or get ashore (ascending from the water); to obtain salvation, to be saved. கரையேற்ற, to save. கரையேற்றம், salvation. கரையோரமாய், along the shore, river-side, border. கரைவலை, a drag-net, a draw-net. கரைவழி, the road along the shore. கரைவழித் தீர்வை, land customs. அடுப்பங்கரை, the front of the hearth, kitchen. செய்கரை, a balk or small causeway in a cornfield.
From Digital DictionariesMore
