சுபாவம் - Subaavam
சுவாபம், s. nature, natural state or disposition, இயல்பு; 2. good temper, நற்குணம்; 3. simple mindedness.
சுபாவ குணம், natural temper or disposition. சுபாவப் பிரமாணம், natural inference. சுபாவமாய்ப் போக, to become habituated to a thing or an action. சுபாவ முக்தி, perfect bliss. சுபாவவாதி, one who holds that all things are evolved from nature without the help of God. சுபாவி, சுபாவக்காரன், சுபாவஸ்தன், an honest sincere person; 2. a simpleton, மூடன். சுபாவிகம், natural state or condition.