பொறை -
s. (பொறு) burden, load, சுமை; 2. weight, பாரம்; 3. a mountain, மலை; 4. the earth, பூமி; 5. patience, பொறு மை; 6. a stone to close up a channel or a spout, சலதாரை முதலிய அடைக் குங் கல்.
பொறையன், any king of the Sera dynasty, as lord of a mountainous district; 2. Yudhistra, the eldest of the Pandavas, famed for his patience. பொறையிலார், savages, hunters, as unforbearing. பொறையுடைமை, possession of patience.
நோல் - nol
V. v. t. do penance, தவஞ்செய்; 2. endure, சகி.
நோலாதார், நோலார், those who neglect devotional duties. நோலாமை, neg. v. n. impatience, intolerance, பொறையின்மை, 2. want or neglect of religious austerities, தவமின்மை. நோற்பு, நோற்றல், v. n. bearing, endurance, performing penance.