மண் - Mann
s. the earth, the world, பூமி; 2. soil, ground, land, நிலம்; 3. dust, earth, தூள்; 4. excellence, greatness, மாட்சிமை; 5. drum-paste (to increase its sound), முழவின் மார்ச் சனை; 6. adorning, decorating, ஒப் பனை; 7. a hill, a mountain, மலை; 8. lime-mortar, சுட்ட சாந்து.
மட்கலம், மண்கலம், மண் பாத்திரம், an earthen vessel. மட்குகை, மண்குகை, a cave in the earth, a crucible. மட்கொத்தளம், a bulwark of earth, a rampart. மட்சுவர், மண்சுவர், a mud-wall. மண் கட்ட, to form earth, as white ants; 2. to make moulds of earth for casting metals. மண்கணை, an earthen pot with a skin over its mouth for a drum, குட முழவு; 2. any drum. மண்டலம், மண்ணிலம், மண்ணுலகு, the earth. மண்டலத்திலே வழங்காத வழக்கம், a thing quite unusual. மண்டாங்கி, மண் தாங்கி, a board which supports, a mud wall over a door or window. மண்ணாங்கட்டி, a clod, a thing of no importance. மண்ணாசை, desire of earthly things. மண்ணிட, மண்பூச, to plaster with clay. மண்ணீரல், the spleen, the milt. மண்ணுடையான், மண்ணரிவரன், a potter. மண்ணுணி, a venomous snake, said to feed on earth; 2. a mean worthless person. மண்ணுளிப் பாம்பு, a harmless kind of snake. மண்ணுறுத்த, to adorn, to embellish (மண் 6). மண்மகள், the goddess earth. மண்மகள் புதல்வர், the agriculturists. மண்மழை, -மாரி, a shower of sand. மண்வாரி, a great wind drifting the dust. மண்வெட்டி, a hoe, a mattock.
காடு - Kaadu
s. an uncultivated tract of land covered with forest trees, brushwood etc; jungle, ஆரணியம்; 2. a forest, wood, வனம்; 3. waste land. பாழ் நிலம்; 4. burning place. சுடுகாடு; 5. (in comb.) wild, rough, uncultivated; 6. a nominal termination as in சாக்காடு; நோக்காடு etc; 7. dry land புன்செய்; 8. chaff, straw etc. செத்தை; 9. plenty, abundance மிகுதி.
நிலம் காடாய்க் கிடக்கிறது, the ground lies uncultivated. காடாரம்பம், land where dry grain is grown. காடாற்ற, to gather the bones of a burnt corpse (and to dispose of them into holy water). காடுபடு திரவியம், forest productions. forest produce. காடுவாரி, a rake, one who scrapes up all he can. காடுவாழ்சாதி, vulg. காடுவசாதி, a wild tribe. காடுவாழ்த்து, a section of a war-poem in praise of the jungle, sylvan goddess etc. காடுவெட்டி, a wood-cutter. காடோடி, a savage, rustic. காட்டா, காட்டான், காட்டுப்பசு, a wild cow. காட்டாடு, a wild sheep. காட்டாள், a clown, a boor. காட்டுக்கீரை, different kinds of greens mixed together. காட்டுக்கோழி, a jungle fowl. காட்டுத்தனம், rusticity, uncultivated manners. காட்டுப்பன்றி, a wild boar. காட்டுப்பிள்ளை, a foundling. காட்டுப்பீ, the first black excrement of a child, calf etc. காட்டுப்புத்தி, rusticity, stupidity. காட்டுப்புறா, a wild dove. காட்டுமரம், a wild tree; காட்டுமிருகம், a wild beast. காட்டு மிருகாண்டி, vulg. -மிராண்டி, a clown, an ill-bred person, a savage. காட்டெருமுட்டை, dried cow-dung found in fields. காட்டேணி, a bison, காட்டா. காட்டேரி, இரத்தக்காட்டேரி, காட்டேறி. a sylvan demoness. இடுகாடு, burial ground. குடிக்காடு, a village. சுடுகாடு, a place for burning the dead. பருத்திக்காடு, a cotton field. பிணக்காடு, a field covered with corpses. புகைக்காடு, great smoke. புல்லுக்காடு, pasture land, a meadow. புன்செய்க்காடு, high dry land. வயற்காடு, a paddy field. வெள்ளக்காடு, a general flood, inundation. நோவுகாடேறுதல், the seeming disappearance of a disease just before the death of the person suffering from it.
குப்பை - Kuppai
s. a heap, a collection, குவியல்; 2. a hillock, மேடு; 3. sweepings, rubbish, refuse, கஞ்சல்; 4. dung, மலம்.
குப்பான், (குப்பை) a fool, மூடன். குப்பை கிளைக்க, --சீக்க, to scratch up a dunghill, rubbish etc. குப்பைமேடு, a heap of sweepings and other refuse. குப்பைமேனி, the name of a plant, acalypha India. குப்பையன், (fem. குப்பைச்சி) a vile and filthy person. குப்பையைப் பெருக்கி வார, to sweep and take rubbish. குப்பைவாரி, a rake for sweeping; a sweep.
From Digital DictionariesMore
