குவளை - Kuvalai
s. the water-lily blue nelumbo; 2. a socket in a jewel for a gem or bead; 3. a globular bead in an earring; 4. the socket of the eye; 5. the inner corner of the eye; 6. a metallic pot with a wide mouth; 7. the brim of a vessel, விளிம்பு; 8. a large number, ஒரு பேரெண்.
குவளைகட்ட, to make the socket in a jewel. குவளைக்கடுக்கன், ear-ring with a gem enchased in it. குவளைத்தாரான், Udishtra the waterlily-garlanded. குவளைமாலையர், the Vellala caste as wearing garlands of குவளை flowers.
ஓரம் - Ooram
s. extremity, margin, edge, side, the border of anything; விளிம்பு; 2. shore, strand, கரை; 3. partiality in speaking etc. பட்சவாதம்; 4. pudenda muliebre, பெண்குறி.
வழக்கோரஞ் சொல்ல, to pass partial judgment. ஓரக்கண், squint eye. ஓரக்கண்ணன், a squint-eyed person; a partial man. ஓரம் பேச, to speak partially. ஓரவஞ்சனை பண்ண, to act with partiality. ஆற்றோரம், the river-side, the bank of a river. கடலோரம், the sea-side, sea-shore; sea-coast. ஓரவாரம், partiality, favour, பட்ச பாதம்.
கரை - Karai
s. border, boundary,
எல்லை; 2. bank, sea-shore, river-side,
ஓரம்; 3. border of a field,
வரப்பு; 4. border of a cloth,
விளிம்பு; 5. end,
முடிவு; 6. side, proximity, usually in compounds as in
வழிக்கரை,
அடுப்பங்கரை,
பக்கம்; 7. place,
இடம்.
கரை கடக்க, to overflow. கரைகாணாப் பேரொளி, the infinitely great light, God. கரைக்கட்டுப் பட்டாடை, silk cloths for women with coloured borders. கரைக் காற்று, land breeze; wind blowing from the land or along the sea-shore. கரைதுறை, landing place, sea-coast; the end. கரை பிடிக்க, to sight land, to come into a port. கரைபுரள, to overflow as a river. கரைபோட, to make a bank to a pond etc.; to divide fields by borders. கரைப்பட, to get to shore. கரைப்பட்ட கப்பல், a ship that is come into the roads. அக்கரைப்பட, to reach the opposite side of the river. கரைப்படுத்த, to convey to the shore. கரைப்போக்கு, the sea-coast; any thing base or inferior. கரைப்போக்குக் கல், a bastard gem, a stone of a low kind. கரைப்போக்கு மனுஷன், one of a low tribe. கரையார், boat people; those that live on the coast; a caste of fishermen. கரையிறங்க, to disembark; land (descending from a vessel). கரையேற, to land or get ashore (ascending from the water); to obtain salvation, to be saved. கரையேற்ற, to save. கரையேற்றம், salvation. கரையோரமாய், along the shore, river-side, border. கரைவலை, a drag-net, a draw-net. கரைவழி, the road along the shore. கரைவழித் தீர்வை, land customs. அடுப்பங்கரை, the front of the hearth, kitchen. செய்கரை, a balk or small causeway in a cornfield.
From Digital DictionariesMore
