இரு - Iru
adj. (from இரண்டு used before a consonant) two, double, both, இரட் டிப்பான; 2. great, spacious, vast, இருநிலம், spacious earth; 3. black, கரிய.
இருகாலும், both the feet; 2. twice. இருதலைக்கொள்ளி, a brand burning on both ends. இருதலைக்கொள்ளி யெறும்புபோலாக, to be like an ant betwixt two fires. இருதாரைக் கத்தி, a two-edged sword or knife. இருதிணை, (gram), the two classes of nouns. இருதிறத்தார், both parties. இருநிறம், two colours, a double colour. இருநினைவாயிருக்க, to be double-minded, fluctuate, waver. இருநூறு, two hundred. இருபது, twenty. இருபிறப்பாளர், the twice-bora - the Brahmins, Kshatriyas and Vaisyas. இருமடங்கு, two-fold. இருமரபு, the two ancestral lines (paternal and maternal). இருமனம், hesitancy, irresolution, double-dealing. இருமை, duality, the two births, the present and future life. இருவர், two persons. அவர்கள் இருவரும், both of them.
இணங்கு - Innangu
III. v. i. agree, consent, submit, yield, comply, be brought over or drawn in, உடன்படு.
அதற்கு அவர் இணங்கவில்லை, he has not acquiesced in, or been satisfied with it. இணங்கலர், foes.
அவன் - Avan
pron. he (hon. அவர், pl. அவர்கள்) fem. அவள். (அவர் even for women).
அவனவன், அவரவர், everyone. அவனது, அவனுடையது, what is his.
From Digital DictionariesMore
