பிள்ளை - Pillai
s. a child male or female,
குழந்தை; 2. a son,
மகன்; 3. a title appended to the names of Vellala caste men; 4. a word joined to the name of certain animals, birds & trees (as in
கீரிப்பிள்ளை,
கிளிப்பிள்ளை,
தென்னம்பிள்ளை); the young of animals living on the branches of trees; the young of birds in general; 5. a small black bird,
கரிக்குருவி; 6. the god Bhairava.
ஏன் பிள்ளாய், well child! அவனுக்குப் பிள்ளை எத்தனை, பெண் எத்தனை, how many sons & daughters has he? பெண்ணும் பிள்ளையும், bride and bride-groom. பிள்ளையுண்டாயிருக்க, to be pregnant. பிள்ளைகரைக்க, to procure abortion. பிள்ளை கொல்லி, infanticide; 2. a disease fatal to infants; 3. a kind of assafoetida. பிள்ளைக்கவி, a species of poetic composition. பிள்ளைக்கோட்டை, a small fort. பிள்ளைத்தமிழ், a poem celebrating the various stages in the infancy and childhood of a hero. பிள்ளைத்தாய்ச்சி, a pregnant woman. பிள்ளைத்தேங்காய், the best kind of cocoanut reserved for planting. பிள்ளைத்தேள், a centiped, scolopendra. பிள்ளைப்பூச்சி, the gryllus, an insect. பிள்ளை பெற, to be delivered of a child. பிள்ளை பெறாத மலடி, a barren woman. பிள்ளைப்பேறு, child birth. பிள்ளைமா பிரபு, (prov.) a nobleman, an eminent person. பிள்ளைமை, childishness, puerility. பிள்ளையாண்டான், a lad, a boy. பிள்ளையார், the god Ganesa. பிள்ளையார் சுழி, a curve to represent பிள்ளையார். பிள்ளைவங்கு, (prov.) a cavity to receive the mast of a dhoney. பிள்ளைவிழ, to miscarry. ஆண்பிள்ளை, a male child; 2. a man. ஊத்தாம்பிள்ளை, a bladder. பெண்பிள்ளை, a female child; 2. a woman.
இலட்சம் -
லட்சம், s. lakh, நூறாயிரம்; 2. see இலக்கம்.
இலட்சப்பிரபு, இலட்சாதிபதி, இலட்சாதி காரி, lord of a lakh, very rich man. இலட்சாதி லட்சம், lakhs upon lakhs.
பிரபு - pirapu
s. (பிர) a master, a prince, அதி காரி; 2. a lord, a nobleman, உயர் குலத்தான்; a valiant man, வல்லவன்.
பிரபுத்தனம், nobility, arrogance, presumption. பிரபுக்கள், nobleman, princes. பிரபு தத்துவம், பிரபுத்துவம், rank or state of a nobleman; 2. power, dominion. பிரபு லிங்க லீலை, a treatise on the exploits of Siva.
From Digital DictionariesMore
