வெளி - veli
s. outside, exterior,
புறம்; 2. open field, a space free from obstruction,
மைதானம்; 3. ether,
ஆகாயம்; 4. publicity, notoriety,
பகிரங்கம்.
வெளிகாண, to be clear as the sky without clouds. வெளிகண்ட சொல், a plain word. வெளிக் கட்டு, the exterior of a building. வெளிக் காட்சி, -த்தோற்றம், an imaginary sight. வெளிக்குப் போக, to go to the privy. வெளிச் சாடை, outside show. வெளிதிறந்து சொல்ல, to speak fairly in an open-hearted manner. வெளிப்பட, -ஆக, வெளிக்கு வர, to appear to come forth, to become manifest. வெளிப்படுத்த, -ஆக்க, -இட, -விட, to make known, to lay open, to reveal, to divulge secrets. வெளிப்படை, that which is clear or obvious. வெளிப் பொருளாக, clearly, plainly openly. வெளிமடை, (prov.) offering of flesh, spirit etc., to ferocious deities outside the temple. வெளிமான், a roe, a grey deer. வெளியடை, a curtain, a veil, திரைச் சீலை. வெளி யரங்கம், openness, that which is clear or evident. வெளி யரங்கமாக, to become publicly known. வெளி யாக்கிக் கொடுக்க, to trace out, to bring to light. வெளி யாடைகள், hangings, tapestry. வெளியின் சீவன்கள், the beasts of the field. வெளியே போக, to go out, to go abroad; 2. as வெளிக்குப்போக. வெளியே போட, to throw something out. வெளியேற, to get out. வெளிவாங்க, to disperse as the clouds. மந்தைவெளி, place for cattle outside the village. மேய்ச்சல் வெளி, a pasture ground. வயல்வெளி, the corn-field.
