கொன்னு -
III. v. i. speak indistinctly, stammer, திக்கு.
கொன்னிக் கொன்னிப்பேச, to prattle like a child. கொன்னை, v. n. hesitation or difficulty in speech, stammering. கொன்னைவாயன், a stammerer.
கொன்றை - konrai
கொன்னைமரம், s. a genus of flower trees, cassia; its species are சரக்கொன்றை, பெருங்--, மயிர்க்--, முட்-- etc.
கொன்றைவேந்தன், Siva as wearing a chaplet of கொன்றை, flowers; 2. a Tamil school book by Avvyar containing moral aphorisms.
தொன்னை - tonnai
s. a cup made of leaves, கொன்னை; 2. (fig.) a mean wretch, ஈனன்.
From Digital Dictionaries