சபை - Sabai
s. hall of assembly, a public hall, மண்டபம்; 2. an assembly, கூட்டம்; 3. an assembly of learned men; 4. (Chrus.) a church, congregation.
சபாகம்பம், nervousness before an audience. சபாசனம், a stated assembly; 2. honour done to a person. சபாதாம்பூலம், betel, areca nuts etc, (தாம்பூலம்) distributed at a marriage. சபாத்தியட்சன், (ஸபா+அத்யஷன்) the president of an assembly, சபா நாதன். சபாநாதன், -நாயகன், same as சபாத்தி யட்சன்; 2. Siva. சபாபதி, the president of an assembly; 2. Nataraja, Siva in Chidambaram temple. சபாமண்டபம், a public hall. சபாமூப்பன், (R. C.) a church warden. சபாரஞ்சகம், ரஞ்சிதம், pleasing manners; that which is pleasing to the audience. சபைகலைய, to disperse as a society. சபைகூட, to assemble as a society or congregation. சபைக்கட்டு, the established rules & practices of a community; the established rules of a church. சபைக்காரன், a member of a recognized church. சபைக்குப்புறம்பாக்க, to excommunicate. சபைக்கோழை, (see under கோழை) one who is nervous before an audience. சபையேற, to appear before an assembly; 2. to be put before a learned assembly for approval; 3. to gain notoriety. சப்பியம், propriety of speech, observed in society; what is fit for an assembly. சப்பியர், சபையார், சபிகர், the members of an assembly, or a congregation. திருச்சபை, the holy church.
