தவசி -
s. a devotee, an ascetic.
தவசிப்பிள்ளை, a servant of a Guru or of a great man, a cook.
தவம் -
தபம், தபஸ், s. penance, austerity, see தபசு.
தவச்சாலை, a hermitage. தவமுனி, a rigid devotee. அருந்தவம், severe penance. தவலோகம், the fifth of the upperworlds. தவர், exalted devotees, rishis. தவன், an ascetic, தவசி; 2. a husband, புருஷன்.
தபசு - tapacu
தவ்வசு, தபம், தவம், s. self-mortification, an austere life; 2. penitence, penance.
தவசுபண்ண, to do penance, to lead an austere life. தபசி, தவசி, தவத்தி, தபோதனன், தவத்தோன், a devotee, an ascetic. தபவேடம், the garb or costume of an ascetic. தபாக்கினி, the fervour of devotion, fires kindled for self-mortification. தபோபலம், supernatural power obtained by abstract devotion. தபோபுண்ணியம், merit acquired by austerities. தபோவனம், a sacred forest frequented by ascetics. செபதபம், prayerful penance.
From Digital Dictionaries