குரு - Guru
s. a teacher, a priest, ஆசான்; 2. the planet Jupitar, வியாழன்; 3. the 8th lunar asterism, பூசம்; 4. eminence, exaltedness, பெருமை; 5. largeness, பருமன்; 6. heaviness, weight, கனம்; 7. lustre, ஒளி; 8. mercury, ரசம்; 9. blue vitriol, துரிசு; 1.a flaw in pearls.
குருசந்தானம், a regular succession of priests. குரு சன்னிதானம், குருஸந்நிதானம், the presence of a guru. குருதந்திரம், priest-craft. குருதீட்சை, -தீஷை, religious instruction given by a guru; 2. (chris.) ordination. குருத்துரோகம், treachery of a disciple against his priest. குருத்துவம், priesthood, the dignity of a guru; 2. heaviness of a body, gravity, கனம்; 3. gratitude, நன்றி. குருநாதன், Skanda. குருபக்தி, --பத்தி, --விசுவாசம், dutiful piety towards a guru. குருபீடம், the seat or office of a guru. குருபூசை, annual worship of a deceased guru on the day of his demise (in Saiva mutts). குருப்பட்டம், priesthood. குருப்பட்டம் பெற, to receive ordi nation. குருப்பட்டாபிஷேகம், the ordination of priests. குருமணி, an exalted guru, a gem among Gurus. குருமூர்த்தம், manifestation of God in the form of a guru to his baktas. குருவாரம், Thursday. சற்குரு, (ஸத்குரு) the excellent divine teacher.
நாகம் - Naakam
s. a snake in general, especially the
cobra capella, பாம்பு; 2. blacklead,
காரீயம்; 3. the black monkey, monkey in general,
குரங்கு; 4. sky,
ஆகாயம்; 5. a mountain,
மலை; 6. an elephant,
யானை; 7. fine cloth,
நற்சீலை; 8. an astrological karna,
ஓர்கரணம்; 9. a flowering tree, Alexandrian laurel,
புன்னை மரம்; 1. a kind of precious stone,
நாகப்பச்சை; 11. Swerga,
சுவர்க்கம்; 12. a fragrant herb,
ஞாழல்; 13. a kind of prepared arsenic,
நாகபாஷாணம்; 14. a Naga, an inhabitant of Naga Loka (a demigod with a human face and the tail of a serpent).
நாககன்னி, -கன்னிகை, a female of the Naga race. நாகசாபம், curse of a cobra inflicted on a person for killing it. நாகசின்னம், நாகசுரம், நாகஸ்வரம், a kind of clarionet. நாகசேதனன், Indra. நாகதாளி, a medicinal plant used as an antidote to snake bites. நாகதிசை, the west, மேற்கு. நாகதேவன், நாகராஜன், the chief of the Nagas, Adisesha, நாகநாதன். நாகநாதன், Indra; 2. Adisesha. நாகபடம், the spread and figured neck of the cobra, ear-rings worn by females with the figure of a serpent. நாகபந்தம், one of the curious kinds of poems. நாகபாசம், a kind of snake-like rope used in warfare. நாகப்பச்சை, a precious stone. நாகப்பற்று, --வாவை, alloy of zinc in silver. நாகப்பாம்பு, the cobra. நாகப்பிரதிஷ்டை, the making of a fiveheaded cobra and worshipping it, to expiate the sin of killing a cobra, to which sin is attributed dearth of offspring. நாகப்பூச்சி, vulg. நாக்குப்பூச்சி, an earth-worm, பூநாகம். நாகமணல், sand containing lead. நாகமல்லி, --மல்லிகை, a medicinal plant, justicia nasuta. நாகரத்தினம், a gem supposed to be found in the head of the cobra. நாகலோகம், Swerga; 2. the world of the Nagas, Patala. நாகவராளி, a kind of tune, ஓரிராகம். நாகவல்லி, நாகவள்ளி, a betel plant; 2. the finishing ceremony of a marriage on the 5th day. நாகவாடை, a slight alloy in gold coin supposed to be contracted from the metal of the mould. நாகாசனன், (அசனம், food) the Brahmany kite whose food is snakes. நாகாஸ்திரம், same as நாகபாசம். நாகாந்தகன், நாகாரி, Garuda, as the devourer of snakes. நாகாபரணன், Siva as wearing serpents as ornaments. நாகாலயம், the abode of the Nagas, the inferior world. நாகேந்திரன், as நாகதேவன்; 2. the cobra, as a deity. பறவைநாகம், a flying dragon. பைந்நாகம், a cobra.
சபை - Sabai
s. hall of assembly, a public hall, மண்டபம்; 2. an assembly, கூட்டம்; 3. an assembly of learned men; 4. (Chrus.) a church, congregation.
சபாகம்பம், nervousness before an audience. சபாசனம், a stated assembly; 2. honour done to a person. சபாதாம்பூலம், betel, areca nuts etc, (தாம்பூலம்) distributed at a marriage. சபாத்தியட்சன், (ஸபா+அத்யஷன்) the president of an assembly, சபா நாதன். சபாநாதன், -நாயகன், same as சபாத்தி யட்சன்; 2. Siva. சபாபதி, the president of an assembly; 2. Nataraja, Siva in Chidambaram temple. சபாமண்டபம், a public hall. சபாமூப்பன், (R. C.) a church warden. சபாரஞ்சகம், ரஞ்சிதம், pleasing manners; that which is pleasing to the audience. சபைகலைய, to disperse as a society. சபைகூட, to assemble as a society or congregation. சபைக்கட்டு, the established rules & practices of a community; the established rules of a church. சபைக்காரன், a member of a recognized church. சபைக்குப்புறம்பாக்க, to excommunicate. சபைக்கோழை, (see under கோழை) one who is nervous before an audience. சபையேற, to appear before an assembly; 2. to be put before a learned assembly for approval; 3. to gain notoriety. சப்பியம், propriety of speech, observed in society; what is fit for an assembly. சப்பியர், சபையார், சபிகர், the members of an assembly, or a congregation. திருச்சபை, the holy church.
From Digital DictionariesMore
