காடு - Kaadu
s. an uncultivated tract of land covered with forest trees, brushwood etc; jungle, ஆரணியம்; 2. a forest, wood, வனம்; 3. waste land. பாழ் நிலம்; 4. burning place. சுடுகாடு; 5. (in comb.) wild, rough, uncultivated; 6. a nominal termination as in சாக்காடு; நோக்காடு etc; 7. dry land புன்செய்; 8. chaff, straw etc. செத்தை; 9. plenty, abundance மிகுதி.
நிலம் காடாய்க் கிடக்கிறது, the ground lies uncultivated. காடாரம்பம், land where dry grain is grown. காடாற்ற, to gather the bones of a burnt corpse (and to dispose of them into holy water). காடுபடு திரவியம், forest productions. forest produce. காடுவாரி, a rake, one who scrapes up all he can. காடுவாழ்சாதி, vulg. காடுவசாதி, a wild tribe. காடுவாழ்த்து, a section of a war-poem in praise of the jungle, sylvan goddess etc. காடுவெட்டி, a wood-cutter. காடோடி, a savage, rustic. காட்டா, காட்டான், காட்டுப்பசு, a wild cow. காட்டாடு, a wild sheep. காட்டாள், a clown, a boor. காட்டுக்கீரை, different kinds of greens mixed together. காட்டுக்கோழி, a jungle fowl. காட்டுத்தனம், rusticity, uncultivated manners. காட்டுப்பன்றி, a wild boar. காட்டுப்பிள்ளை, a foundling. காட்டுப்பீ, the first black excrement of a child, calf etc. காட்டுப்புத்தி, rusticity, stupidity. காட்டுப்புறா, a wild dove. காட்டுமரம், a wild tree; காட்டுமிருகம், a wild beast. காட்டு மிருகாண்டி, vulg. -மிராண்டி, a clown, an ill-bred person, a savage. காட்டெருமுட்டை, dried cow-dung found in fields. காட்டேணி, a bison, காட்டா. காட்டேரி, இரத்தக்காட்டேரி, காட்டேறி. a sylvan demoness. இடுகாடு, burial ground. குடிக்காடு, a village. சுடுகாடு, a place for burning the dead. பருத்திக்காடு, a cotton field. பிணக்காடு, a field covered with corpses. புகைக்காடு, great smoke. புல்லுக்காடு, pasture land, a meadow. புன்செய்க்காடு, high dry land. வயற்காடு, a paddy field. வெள்ளக்காடு, a general flood, inundation. நோவுகாடேறுதல், the seeming disappearance of a disease just before the death of the person suffering from it.
பாழ் -
s. desolation, the state of a waste, desolate city, field or desert in combin. the following hard consonant is doubled or the corresponding nasal is inserted).
பாழாக, to become desolate or waste. பாழாக்க, to lay waste. பாழிலே, பாழுக்கு, in vain, to no purpose. பாழ்ங் கிணறு, a decayed well. பாழ்ஞ்சேரி, a deserted village. பாழ்நிலம், a barren ground. பாழ்ந் துரவு, a decayed well. பாழ்பட, to be ruined, desolated. பாழ்ம் புறம், a desolated region. பாழ்வாயன், (fem. பாழ் வாய்ச்சி), a person very much inclined to complain. பாழ்வெளி, the vast expanse (vacuum) in which the Deity is supposed to dwell. பாழ் வாய் கூற, to be unthankfully complaining, to murmur. காய்ச்சற் பாழ், land waste by drought. நட்டுப் பாழ், land on which the crops have withered away. வெள்ளப் பாழ், land devastated by inundation.
கரம்பு -
கரம்பை, s. hard and sterile ground, untilled ground, பாழ் நிலம்.
காடுவெட்டிக் கரம்புத் திருத்திப் பயிரிட, to clear the jungle for cultivation. காடுங் கரம்புமாயிருக்கிறது, it is sterile and full of jungle. அனாதிக்கரம்பு, ground never cultivated.
From Digital DictionariesMore
