மணம் - Mannam
s. fragrance, வாசனை; 2. marriage, wedding, கலியாணம்; 3. (fig.) better circumstances.
மணக்கோலம் வர, to make a wedding procession. மணங்கட்ட, மணமூட்ட, to perfume, to fumigate with odours. மணங்கமழ, to yield fragrance. மணமகன், (fem. மணமகள்) a bridegroom; 2. a husband. மணமாயிருக்க, to smell fragrantly; 2. to be prosperous, to be illustrious. மணமும் பிணமும்போகிற வீதி, a common street where weddings and funerals pass. மணம் பிடிக்க, to scent as dogs, beto attracted by smell. மணம்புரிய, to marry. மணம்வீச, to diffuse odour. மணவறை, the chamber where the bridegroom and the bride sit on their wedding-day; 2. the bridechamber. மணவாளன், மணாளன், மணமகன், a bridegroom, a husband. மணவாளி, மணவாட்டி, a bride, a wife.
