பாழ் -
s. desolation, the state of a waste, desolate city, field or desert in combin. the following hard consonant is doubled or the corresponding nasal is inserted).
பாழாக, to become desolate or waste. பாழாக்க, to lay waste. பாழிலே, பாழுக்கு, in vain, to no purpose. பாழ்ங் கிணறு, a decayed well. பாழ்ஞ்சேரி, a deserted village. பாழ்நிலம், a barren ground. பாழ்ந் துரவு, a decayed well. பாழ்பட, to be ruined, desolated. பாழ்ம் புறம், a desolated region. பாழ்வாயன், (fem. பாழ் வாய்ச்சி), a person very much inclined to complain. பாழ்வெளி, the vast expanse (vacuum) in which the Deity is supposed to dwell. பாழ் வாய் கூற, to be unthankfully complaining, to murmur. காய்ச்சற் பாழ், land waste by drought. நட்டுப் பாழ், land on which the crops have withered away. வெள்ளப் பாழ், land devastated by inundation.
இருவாச்சி - iruvacci
இருவாட்சி, இருவாடி, s. a kind of fragrant jasmine. (also இருவாய்ச்சி.)
இருவி, s. millet-stubble, தினைத்தாள்; 2. a vegetable poison, நாபி; 3. a medicinal drug. இருவேலி, s. a fragrant plant whose root is medicinal and used also for fans etc, வெட்டிவேர். (also இரு வேரி).
